Punjab Spectrum
Related Articles
ਸਿਰਦਾਰ ਕਪੂਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਚਿੰਤਨ, ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਬਾਰੇ “ਅਜੀਤ” ‘ਚ ਛਪਿਆ ਇਹ ਲੇਖ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਪੜਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।
ਸਿੱਖ ਰਾਜਨੀਤੀ ਬਾਰੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ‘ਤੇ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ, ਨਾ ਮਾਡਰੇਟ ਤੇ ਨਾ ਰੈਡੀਕਲ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ, ਸਿਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉੱਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੜਿਆ ਤੇ ਜਾਂ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਹੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ।
ਬਹੁਤੇ ਸੱਜਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿਚ ਚੱਜ ਨਾਲ ਜਾਂ ਸਮੁੱਚਤਾ ‘ਚ ਪੜ੍ਹੇ ਬਗੈਰ ਹੀ ਇਧਰੋਂ ਉਧਰੋਂ ਕਾਪੀ-ਪੇਸਟ ਕਰਕੇ ਛੋਟਾ-ਮੋਟਾ ਹਵਾਲਾ ਵਰਤ ਕੇ ਪੁਰਾਣੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਭੰਡਣ ਲਈ ਤਾਂ ਵਰਤਦੇ ਨੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸਿੱਖ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਗੰਭੀਰ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸੁਝਾਏ ਰਸਤੇ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਗੰਭੀਰ ਚਰਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਦਾ ਚਿੰਤਨ ਮੋਟੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮਨਫ਼ੀ ਹੈ।
ਮਾਡਰੇਟ ਸਿੱਖ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਜਿਸੇ ਦੇ ਕੁਰਾਹੇ ਪੈਣ ਬਾਰੇ ਪੇਸ਼ਨਗੋਈ ਸਿਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸੰਤ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਵੇਲੇ ਹੀ ਸਖਤ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ‘ਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਦਾ ਤਾਂ ਚਲੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਨੇ ਪੂਰਾ ਬੇੜਾ ਗਰਕ ਕਰ ਹੀ ਦਿੱਤਾ, ਰੈਡੀਕਲ ਰਾਜੀਨੀਤੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤੇ ਸੱਜਣ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਚਿੰਤਨ ਤੋਂ ਅਭਿੱਜ ਜਾਪਦੇ ਨੇ।
ਜਿਹੜੀਆਂ ਅਲਾਮਤਾਂ ਤੇ ਰੁਚੀਆਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਵਧਾਨ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਹਰ ਰੰਗ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ‘ਚ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਇਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ 23 ਦਸੰਬਰ 1967 ਦੇ ਪਰਚੇ “The Sikh Situation After Master Tara Singh” ਵਿਚੋਂ ਇਸ ਪੇਜ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਲੱਥਾ ਕਰਕੇ ਪੋਸਟ ਕੀਤੇ ਕੁਝ ਅੰਸ਼ ਵੀ ਦੁਬਾਰਾ ਪਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਮੁੱਚੀ ਲਿਖਤ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅੱਜ ਦੇ ਹਾਲ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਵੇਗਾ :
“1. ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦੀ 82 ਸਾਲ ਦੀ ਵਡੇਰੀ ਉਮਰੇ ਹੋਈ ਮੌਤ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਓਹਲੇ ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਇਸ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਦਬਦਬਾ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਜਿਸ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਭਵਿੱਖੀ ਸਿਆਸਤ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਠੋਸ ਲੀਹਾਂ ‘ਤੇ ਪਾਉਣ ਵਿਚ ਵੀ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਸਿਖਾਂ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵਾਲੇ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਜ਼ਰੂਰ ਚਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨਾਂ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਤਪੱਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਭਾਰਿਆ ਅਤੇ ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ, ਓਨਾ ਹੀ ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਪੰਜ ਸੌ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਰੂਪ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵੰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਾਲੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਹੁਲਾਰਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਅਣਗਿਣਤ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਫਲਤਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹੈ, ਕਿ ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ, ਅਤੇ ਉਸ ਰਾਹੀਂ, ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ, ਸਿੱਖ ਲੋਕਾਂ, ਪੰਥ ਦੀ, ਅਸਲ ਕਿਸਮਤ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਕਮਾਲ ਦੀ ਸਮਝ ਦਿਖਾਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਸ ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਇੱਕ ਮੋਟੀ ਜਿਹੀ ਤਸਵੀਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਤਰੰਗਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਡਟਿਆ ਰਿਹਾ।”
“5. ਇਸੇ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿਚ ਹੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਉੱਠੀ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਅਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ ਇਕ ਅਸਪਸ਼ਟ ਜਿਹਾ ਸੰਕਲਪ ਸੀ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੀ। ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਪਣੇ ਜਨਤਕ ਬਿਆਨਾਂ ਅਤੇ ਲਿਖਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬਾ (i) ਅਜਿਹਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੁੱਖ ਸਿੱਖ-ਅਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਇਹ (i) ਗਰੰਟੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਵੇ ਕਿ ਸਿੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ਾਸਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਸਹਿ-ਸਮਾਨਤਾ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ (ਮਾਸਟਰ ਜੀ) ਦਾ ਇਹੀ ਮਤਲਬ ਸੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਟੀਕ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਕੇ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੰਥ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਹਸਤੀ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਝਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਇੱਕ ਅਖੌਤੀ, ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਚੂਰਾ ਚੂਰਾ ਕੀਤੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਸਮੂਹ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿ, ਸਿੱਖ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ, ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦਾ ਦਰਜਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ (ਇਹ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਕਾਰਨ), ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕੂੜ-ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤ, ਇੱਕ ਅੜਿਕੇਬਾਜ਼, ਇੱਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਗੱਦਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹਿੱਲੇ ਹੋਏ ਵਰਗੇ ਲੇਬਲ ਵਰਤ ਕੇ ਜ਼ੁਲਮ ਤੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਓਨੀ ਹੀ ਵਾਰੀ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜਨ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਜੋਂ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਸੀ।”
6 “1966 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਮਾਸਟਰ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਵਾਅਦਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਮਰਨ ਵਰਤ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਨਾ ਕੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਦਕਿ ਉਸਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਾਅਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਕਸਦ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਅਦਿਆਂ) ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸੀਨ ‘ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਸਿੱਖਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਸਖ਼ਤ ਰੁਖ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਬਣੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾਈ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜ ਦੀ ਇੱਕ ਕੱਟੇ ਵੱਢੇ, ਕੀੜੇ ਖਾਧੀ ghetto (ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ/ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ/ਨਿਖੇੜੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਹਿਣ-ਥਾਂ) ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤਾਕਤਵਰ ਸਿੱਖ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸਿੱਖ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਕਰਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿਹੜੇ (ਇਹ ਨਵੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ) ਇਸ ਮੂਲ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਦੇ ਪੱਕੇ ਧਾਰਨੀ ਨੇ ਕਿ (ੳ) ਸਿੱਖ, ਕੌਮੀ ਤੌਰ ਤੇ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਇੱਛਾਵਾਂ ਰੱਖਣ ਜਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਕਰਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹਨ, ਅਤੇ (ਅ) ਨਵਾਂ ਸਥਾਪਤ ਪੰਜਾਬ ਸਿਰਫ ਭਾਸ਼ਾ ਅਧਾਰਤ ਸੂਬਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਇੱਛਾਵਾਂ ਅਤੇ ਮੰਗਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਲਸਾਈ ਤੱਤ ਨਾਲ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਵਾਹ ਵਾਸਤਾ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਇਹ ਵੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉੱਤੇ ਦੱਸੀ ਨੀਤੀ ਦੇ ਉਲਟ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਤੇ ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਮੂਲ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਾਰੇ ਰੁਝਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਲੜਨ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਦ੍ਰਿੜ ਸੰਕਲਪ ਹਨ। ਇਹ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਫਿਰ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਮੂਲ ਸਿੱਖ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਿਛਲੀਆਂ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਖਾਲਸੇ ਦੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਜਾਤੀ ਦੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਾਲ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਮਾਜ, ਖਾਲਸਾ, ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਜਿਹੀ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਚੀ ਗਈ ਸੀ, ਸਿਵਾਏ ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਇਕ ਜਮਾਤ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦਾਲੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਨੇ ਇਕ ਹਰਭਗਤ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜੰਡਿਆਲਾ ਵਿਖੇ ਆਪਣਾ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਨਿਰੰਜਨੀਆ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਨਕਲੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਸਰੋਵਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ੱਕੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਜਨਮਸਾਖੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਅਸਲ ਕਿਸਮਤ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਵਧਦੀ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਇੱਕ ਤੇਜ਼- ਪ੍ਰੇਰਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਚੇ ਦਾਰ ਉਲ ਇਸਲਾਮ, ਇੱਕ ਇਸਲਾਮੀ ਰਾਜ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਬਦਲਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਇਹਨਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਬਾਰੇ, ਸਮਕਾਲੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਲੇਖਕ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁੰਨਤ ਅਤੇ ਰਸਮੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵਰਤ ਵੀ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨੇ, ਇਸ ਮਾਰੂ ਚੁਣੌਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਸੰਕਲਪ ਲਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਤਰਜੀਹ ਇਹਨਾਂ ਹਿੰਦਾਲਿਆ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲ ਅਤੇ ਪਠਾਨ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਹੈ।”
#Unpopular_Opinions
#Unpopular_Ideas
#Unpopular_Facts
You must be logged in to post a comment.